'تو کیستی که یکسره مصلوب می شوی؟'
در برگ ریز درد لگدکوب میشوی
سروی ولی تکیده تر از چوب میشوی
با گیسوان سربی و آن چهره صبور
داری شبیه حضرت ایوب میشوی
لبخند بر لبان تو پرپر نمیشود
از موج درد گرچه پرآشوب میشوی
قانون عشق سوختن است و بقدر درد
محبوب آستانه محبوب میشوی
مانند آفتاب دلم سخت روشن است...
من خواب دیده ام به خدا خوب میشوی روشن...
-م. ترکی-
No comments:
Post a Comment